Vanavond begint de regen te spoelen dus breng je
overgebleven spullen buiten, de spullen die wegmogen.
De straat zal zijn als de poëzie: vol glimmende klinkers en
iedereen gaat naar binnen zodat er leegte overblijft.
Zo staat het ongeveer in onze hoofden en we denken aan
de spullen die wegmoeten en hoe het spoelen zal. En we
doen de spullen weg en we gaan naar binnen. De regen
pinkt robuust ons verleden weg alsof het niets is.
En het is niets. De regen doet wat rest. En ergens anders
zal het aanspoelen en meegenomen worden om uit te dijen,
op te drogen, zich te nestelen totdat het vol is.
Daar zal iedereen naar buiten gaan en drogen de klinkers mat op
Geen opmerkingen:
Een reactie posten