Ze had het warm en wilde kouder
en hoewel er meerdere opties waren
lag deze voor haar hand
ze zwom naar de diepte waar ze pas op een meter of
twee verkoeling vond want de warmte
drong door alles heen.

Daar rustte ze een poosje, en het was nostalgisch
bijna alsof ze zo de wereld zou kunnen bellen
(zo onder water)
alsof ze zou kunnen bellen en zeggen dat er
onder water in de koelte eigenlijk maar weinig was
wat bewoog.

Er waren dingen die ze kon doen
toen ze toch maar boven kwam en de zon
haar verblindde
wat niet uitmaakte;
er waren jongens met een bal
en er waren wolken.