vertraging?

dames en heren,
neem vanwege ongeplande levensslijtage
eens de ongeleide intercity
hoewel er evenveel zinnen zonder zin (sms’jes)
-mijnfietsisgestolen-waarstondhijdan-aaneenpaal.-
zich verspreiden
en de overvloed van niet verschillende mensen

die ooit al tegenover je zaten
toen je dacht –weet je nog
was ik maar jou
(omdat ze bijvoorbeeld krullen hadden,
of omdat ze heel lief en schattig
elkaar kusten)
maar nu zijn ze niet meer
heel.

de ongeleide intercity stopt
op geen enkel ongelegen station
hij stopt niet.

herhaling:

i think we can make ends meet

parapluriformiteit

er was altijd wel iemand
die niet paste
onder de paraplu

in de klas kon je
hoofden met natte haren
tellen.

(voor joriks poezie-album)

ogen kijken niet maar zien
in wiens nauwe werkelijkheid
haalt geluid de stilte in?

buitenzinnen

het duurt enkele dagen
tel gerust minuten, uren die verstrijken met de wijzers
waarnaar jouw vingers, als tinnen soldaatjes,
marcheren als jij niet weet
waar de tijd is en wanneer de ruimte weer tot leven komt

vrees maar niet de dingen die koud zijn van buitenwind
hoe ze ook proberen je te laten sidderen, zich verstoppen
in kleine hoekjes, onder stenen met kruipend ongedierte,
of zelfs in het warme schuim van het bad,
maak je maar geen zorgen over buiten
en binnen zal ik er zijn met het licht.

de knop die de dageraad misleidt, en jou
de donkere nachten niet laat zien, of enkel vergeten.
dat jouw stem en adem in het sissende vacuum
van onmacht en de wil jouw tinnen soldaatjes vreedzaam
de wereld te laten veranderen en als het maar even kan
jezelf.

achterwege het verstand

hypothese:
als alles wat gebeurde
de sleutel is
naar wat komt
kortgezegd als gisteren morgen is
dan heb ik morgen
liever niet


maar wat zou jij,
stel dat dat niet waar is
en dat ik
je vroeg
als bijvoorbeeld de laatste regels van
zo maar een gedicht:
..

wil jij met mij
naar later
en dan samen zeggen
de rest
is geschiedenis

Bemoeigedicht

eigenlijk is roken
niets anders dan versneld de dagen plukken
en het perk leeg achterlaten
zoals in duigen vallen een dode metafoor is
-wat is een duig nog
tegenwoordig-
zo is een graf
met nog narokende dagen in een vaas

mijns inziens nog best een idee voor SIRE